Potrzebuję mobilizacji. Na już. Jak to się dzieje, kiedy człowiek ma tak wielkie ambicje, marzenia, plany i chęci  a leń , zmeczenie daje mus ie tak czesto we znaki, ze zaczyna się jakby poddawać? Wtedy razem z tym w parze idzie smutek, presja otoczenia, wachania nastrojowe. Własnie czuje się tak pesymistycznie. Rzadziej się uśmiecham, coraz większe mam dylemty. Boję się. Zwyczajnie się boję. Mam tyle do nadrobienia, że nie wiem od czego zaczynać. Czas tak szybko leci, to mnie przerasta. Obawiam się ze nie wykorzystam swojego życia w taki sposób jaki bym tego chciała, że dokonam złego wyboru.

Muszę sobie powtarzać, że dam radę. Dam radę, Dam radę. Uda się.

piękno, prawda?

buziaki 

kaś
;*